Σας έχω πει και στο παρελθόν πως αν (λέω αν) περισσέψει μακαρονάδα το βράδυ σπίτι μου, χάνω τον ύπνο μου.
Μπορείς να με δεις μες στη μαύρη νύχτα να υπνοβατώ (το χρησιμοποιώ ως δικαιολογία όταν με πιάνουν στα πράσα), πάνω από ένα πιάτο με την αγαπημένη μου pasta mia.
Μπορώ επίσης να βρω τη δύναμη ν’ αντισταθώ σε ένα λουκούλλειο γεύμα, γιατί “κάνω διατροφή” (σπάνια αλλά, λέμε τώρα), όμως με τίποτα δεν μπορώ ν’ αντισταθώ σε μια πρόταση για δείπνο σε Ιταλικό εστιατόριο.
Κι έτσι όταν μου έγινε μια τέτοια πρόταση και μόνο στη σκέψη πως μέσα σε λίγες ώρες θα βρεθώ ανάμεσα σε σπαγγέτι με παρμεζάνα, σε ζύμη πίτσας λεπτή και τραγανή , σε μοτσαρέλα και τιραμισού… οδήγησα μια Εθνική και μια Αττική οδό, έφτασα σε λιμάνια και διέσχισα αρκετό από το Αιγαίο Πέλαγος, αβασάνιστα!!!
Και κάπως έτσι έφτασα στο υπέροχο marechiaro στη Μύκονο.
Marechiaro στα Ιταλικά σημαίνει καθαρή θάλασσα. Θα μπορούσε όμως άνετα να σημαίνει ζεστό, φιλικό περιβάλλον κι άψογη εξυπηρέτηση.
Κι όσο για τα πιάτα. Το ένα καλύτερο από το άλλο!!! Ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Όλα τα φώτα πάνω στη βασίλισσα!
Η αξέχαστη αυτή γευστική εμπειρία Ιταλικής κουζίνας, ξεκίνησε με την αγαπημένη μου σαλάτα Caprese με πραγματική μοτσαρέλα που έρχεται κατευθείαν από την Ιταλία για να ξαπλώσει με μεγαλοπρέπεια πάνω σε ξεφλουδισμένες Μυκονιάτικες ντομάτες και Μυκονιάτικο βασιλικό.
Το δείπνο συνεχίστηκε με αυθεντικές Ναπολιτάνικες πίτσες, οι οποίες ψήνονται στον ειδικά κατασκευασμένο φούρνο με ηφαιστιακές πέτρες φερμένες κατευθείαν από τον Βεζούβιο, για ακριβώς 60 δευτερόλεπτα.
Πίτσα Μαργαρίτα, πίτσα Βεζούβιος, πίτσα Μπιάνκα .
Αυτή η τελευταία, με μοτσαρέλα, παρμεζάνα, μαύρη τρούφα κι ελαιόλαδο, είναι κι ο καημός μου, καθώς δεν πρόλαβα να την απαθανατίσω. Είναι όμως κι ένας καλός λόγος για να επιστρέψω στο Marechiaro και μάλιστα σύντομα.
Η πίτσα Βεζούβιος έφτασε στο τραπέζι με πυρακτωμένα καρβουνάκια, σκορπώντας πραγματικές εκρήξεις νοστιμιάς στον ουρανίσκο από τις μελιτζάνες, τα ντοματίνια , τις πιπεριές και τα μανιτάρια.
Σειρά είχαν οι μακαρονάδες.
Ξεχώρισα τα Spaghetti pomodoro και τα Vermicelli με μύδια.
Και μετά από όλες αυτές τις … αλμυρές γεύσεις, ήρθε η ώρα για τις γλυκές!!!
Τιραμισού φυσικά, αφράτο και γευστικότατο.
Η καλύτερη μου όμως στιγμή ήταν όταν ο Γουόλτερ ο υπεύθυνος του εστιατορίου, ακούμπησε στο τραπέζι την σκεπαστή γλυκιά πίτσα με γέμιση nutella. Ξεροψημένη και τραγανή, πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη απ’ έξω, κι ένα ζεστό ποτάμι σοκολάτας να ξεχύνεται από μέσα.
Εδώ θυμήθηκα το γνωστό “δεν περιγράφω άλλο”, κι έπεσα με τα μούτρα!!!
Η αξέχαστη αυτή βραδιά στο Marechiaro όμως δεν τελείωσε εδώ.
Συνεχίστηκε με πρακτική εξάσκηση!
Η δική μου pizza Mamatsita, είχε γεύση pomodoro, fior di latte και oregano.
Κι αν θέλεις μπορείς να την δεις στο βίντεο που τράβηξε η συνδαιτυμόνας μου sugar buzz.
Για αυτή την πραγματικά αξέχαστη βραδιά θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Αλίκη και Ζωή Δρακούλη από την act & react , την Εύα Funky Cook , τη Μαριλού Madame Ginger , την Αθηνά Sugar buzz , την Ελεάννα foodaki και τον Λευτέρη cookle it
Με αγάπη
MamaTsita
