Αν σου πω, πως φέτος έμαθα για πρώτη φορά τα Λαζαράκια τι θα μου πεις;
Ντροπή μου θα μου πεις, το ξέρω!!!
Έρχεται προχθές το κοριτσάκι μου από το σχολείο με έναν απίστευτο ενθουσιασμό και μου ανακοινώνει πως αύριο θα φτιάξουν … Λαζαράκια.
– Τι είν’ αυτό καλέ;
– Λαζαράκια μαμά, κουλουράκια… Πάσχα… Ανεστήθη ο Λάζαρος…. !!!
Μπήκα στο νόημα. Αυτό που χρειάζονταν από μένα ήταν ένα ταψί κι αντικολλητικά χαρτιά ψησίματος.
Χαρά η κόρη μου, χαρά κι εγώ!!!
Για τα Λαζαράκια του σχολείου λοιπόν, θα χρειαστείς:
2 δασκάλες καλοσυνάτες, με τρελή αγάπη για την δουλειά τους και τα παιδιά
(εμείς εδώ χρησιμοποιήσαμε την κα Δήμητρα και την κα Πολυξένη)
1 τάξη παιδιών
πολύ καλή διάθεση
πολλά γέλια
γερές δόσεις χαράς και
πειράγματα για το πασπάλισμα
Αραδιάζουμε πάνω στα θρανία αλεύρια, κανελογαρύφαλα και λαδόκολλες κι εν μέσω παιδικών φωνών και γέλιων ζυμώνουμε τα “πολύπαθα” Λαζαράκια. Φωνάζουμε και μια μαμά να μας τα ψήσει κι είμαστε έτοιμοι!!!
Μόλις αποτυπώσαμε στις μνήμες των παιδιών μας, στιγμές χαράς κι ευτυχίας που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή!!!
Καλό Πάσχα σε όλους!
ΥΓ1. Δεν μπαίνω στον κόπο να σας δώσω την κανονική συνταγή για τα Λαζαράκια. Τι σημασία έχει; Η πραγματική συνταγή για αυτά και άλλα πολλά τέτοια Λαζαράκια είναι οι χαρούμενες φωνές και τα γέλια των παιδιών.
ΥΓ2. Κρίμα που δε μου επέτρεψαν τη δημοσίευση της φωτογραφίας των παιδιών. Θα βλέπατε στα όμορφα προσωπάκια τους, απίστευτη χαρά.
ΥΓ.3 Ευχαριστούμε πολύ κα Πολυξένη & κα Δήμητρα!!!
2 Απαντήσεις
ΜΠΡΑΒΟ σε όλους!!! Τώρα φτιάχνω για τα παιδιά των ανιψιών μου.
Είμαι σίγουρη πως είναι πεντανόστιμα!