Είμαι σίγουρη πως η παρακάτω ιστορία θα σου φανεί οικεία!
Θυμάμαι πως την παιδεύαμε κι εμείς την δικιά μας τη μανούλα όταν ήμασταν μικρές.
Τρεις αδελφές ήμασταν κι η καθεμιά είχε τα δικά της γούστα.
Στη μία άρεσε το τηγανιτό αυγό μάτι, αλλά έτρωγε μόνο τον κρόκο.
Στην άλλη άρεσε επίσης το τηγανιτό αυγό μάτι, αλλά έτρωγε μόνο το ασπράδι.
Στην τρίτη άρεσε το αυγό …ομελέτα! Οπότε καταλαβαίνεις το «δράμα» της μητέρας μας!
Μας τα έκανε όμως τα χατίρια.!
Μας τα έκανε παρόλο που γκρίνιαζε πάνω από το τηγάνι και πάνω από το μπολ με τα χτυπημένα αυγά.
Έτσι κι εγώ. Τα κάνω τα χατίρια!
Παρόλο που όταν ήταν πιο μικρά έλεγα κι εγώ αυτά τα απίθανα που λέμε όλες οι μανούλες.
«Δε θα με κάνεις εσύ ότι θες…» ή το άλλο «σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει αυτό είναι το φαγητό μας σήμερα»
Λόγια, λόγια, λόγια!!!
Με κάνουν ότι θέλουν και κάνω ότι θέλουν!
Κι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, θα σου πω πως «σκηνές» φαγητού όπως αυτές που έκανα εγώ στη μαμά μου, κάνουν κι εκείνα σε μένα. Απλά για να μειώσω το βαθμό «δυσκολίας» και «ταλαιπωρίας» σε πολλά πράγματα έχω βρει τη «χρυσή τομή» και πορεύομαι αναλόγως.
Όπως για παράδειγμα στο Τρικολόρε Στριφτό της Melissa.
Η κόρη μου το θέλει στο φούρνο πασπαλισμένο με μπόλικη μοτσαρέλα.
Ο γιος μου πάλι όχι. Η δική του προτίμηση είναι πασπαλισμένο με μπόλικη παρμεζάνα.
Τι κάνω εγώ; Κάνω και τα δύο, εύκολα κι απλά!
Χρησιμοποιώ
1 πακέτο Στριφτό Τρικολόρε Melissa
για τη σάλτσα
50 γρ. βούτυρο
1 σκελίδα σκόρδο
200 ml κρέμα γάλακτος
200 γρ κατίκι
50 γρ blue cheese λιωμένο (προαιρετικά γιατί το είχα στο ψυγείο κι είπα να μην πάει χαμένο)
2 κ σ παρμεζάνα
λίγο ζαμπόν (κι αυτό προαιρετικό, καθώς επίσης δεν ήθελα να πάει χαμένο)
πιπέρι φρεσκοτριμμένο
100 γρ μοτσαρέλα τριμμένη
Βράζω τα ζυμαρικά σύμφωνα με τον αναγραφόμενο χρόνο.
Στο μεταξύ ετοιμάζω τη σάλτσα. Σοτάρω στο βούτυρο για 1-2 λεπτά το σκόρδο και το αφαιρώ.
Στη συνέχεια προσθέτω την κρέμα, το κατίκι και το blue cheese. Τ’ ανακατεύω και τ’ αφήνω να πάρουν μία βράση.
Κατεβάζω από την φωτιά, προσθέτω το πιπέρι, την παρμεζάνα, το ζαμπόν και τα τρικολόρε.
Ανακατεύω καλά να μπερδευτεί η σάλτσα με το ζυμαρικό και περνάω στη 2η φάση.
Χωρίζω τα μισά σε ένα πυρίμαχο σκεύος, τα πασπαλίζω με μπόλικη μοτσαρέλα και τα ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για 5 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια τους, για να τα σερβίρω στη συνέχεια στην Κατερινούλα μου (βλ. κόρη).
Τα υπόλοιπα, τα σερβίρω στον Μητσάκο μου (βλ. υιός) πασπαλίζοντας τα με μπόλικη παρμεζάνα.
Αυτό αυτομάτως με κάνει την «καλύτερη μαμά του κόσμου», η οποία εισπράττει μεγάλες αγκαλιές και φιλιά.
Κι όλα αυτά … γιατί είμαστε μακαρονάδες! Τι να κάνουμε; (κλείσιμο ματάκι)
Με αγάπη
Mamatsita
